Dzień z życia LARPowicza

Kim jest larpowicz i co robi?

Larpowicz to osoba, która bierze udział w LARPach, czyli Live Action Role-Playing – grach fabularnych na żywo, gdzie zamiast siedzieć przy stole i rzucać kostkami, wcielasz się fizycznie w postać i odgrywasz ją w rzeczywistym świecie.

To trochę jak teatr improwizowany + gra RPG + cosplay + survival – wszystko naraz.

Co robi larpowicz?

• Wciela się w postacie – od średniowiecznego rycerza, przez czarodzieja, aż po kosmicznego inżyniera czy zwykłą kelnerkę w fabularnym kryminale.
  
   
• Ubiera się w kostiumy – często ręcznie robione lub modyfikowane. Peleryny, zbroje, maski gazowe, suknie z epoki – zależnie od klimatu LARPa.
  
   
• Odgrywa sceny i emocje – czasem śmiesznie, czasem bardzo poważnie. Na niektórych larpach można naprawdę się wzruszyć albo porządnie wystraszyć.
  
   
• Interaktywnie współtworzy historię – nie ma „scenariusza” jak w teatrze, raczej ramy fabularne, a larpowicz wpływa na to, co się dzieje, swoimi decyzjami i grą.
  
   

Czym są obozy larpowe?

Obóz larpowy to nie tylko wakacje – to pełna przygód opowieść przeżywana na żywo. Wyobraź sobie świat, w którym Twoje dziecko nie tylko słucha historii, ale samo w niej uczestniczy. Podejmuje decyzje, pomaga innym, szuka wskazówek, przeżywa emocje, uczy się pracy w grupie – a wszystko to w klimacie baśni, legend i wielkich wypraw.

LARP (Live Action Role-Playing) to rodzaj gry fabularnej, w której uczestnicy wcielają się w bohaterów – podobnie jak w teatrze, ale tu nie ma widowni. Dzieci nie odgrywają scenek „dla kogoś”, tylko tworzą opowieść wspólnie, z rówieśnikami i opiekunami.

To świat, w którym papierowy miecz może pokonać potwora, wypowiedziane słowo może być zaklęciem, a wyobraźnia jest jedynym ograniczeniem.
 

Obóz larpowy to:

• nauka przez działanie – dzieci uczą się samodzielności, logicznego myślenia, współpracy i radzenia sobie z emocjami
  
   
• przygoda w realnym świecie – z dala od ekranów, blisko natury, z mapą, zadaniami, zagadkami i niespodziankami
  
   
• bezpieczna przestrzeń do wyrażania siebie – nie trzeba być „kimś ważnym”, żeby być bohaterem. Każdy ma tu swoje miejsce i rolę do odegrania.
  
   

W przypadku najmłodszych – jak na obozie Urwis – wszystko jest dostosowane do ich wieku, możliwości i emocji. Klimat jest bardziej bajkowy niż mroczny, zasady są proste, a opiekunowie czuwają na każdym kroku. Dzieci mogą się wczuć w postać, ale przede wszystkim być sobą – radosnym, ciekawym świata i gotowym na przygodę Urwisem.

Magdalena Baraniak : Pierwszy obóz
Pytającym rodzicom zawsze wyjaśniamy – tylko oni znają swoje dziecko na tyle, by wiedzieć, czy to już czas na samodzielny wyjazd. Co więcej, tylko oni wiedzą, czy sami są gotowi wypuścić swoją pociechę spod opiekuńczych skrzydeł. Często bywa jednak tak, że są chęci i entuzjazm, ale gdy przychodzi wieczór, telefon od mamy, wspomnienia, tęsknota  – zdarza się, że nakręcą się one za bardzo i prowadzą do małych dramatów, żądań powrotu i niepotrzebnych łez.
Urwisowa fabuła jest tu naszym sprzymierzeńcem – przede wszystkim absorbując uwagę maluchów, angażując i wciągając w historię, która ich obchodzi, bo są jej częścią. A drugim sprzymierzeńcem jest … zmęczenie, które siłą rzeczy jest efektem aktywnych zajęć na świeżym powietrzu.
Nie możemy zagwarantować, że maluch nie będzie tęsknił – to przecież w zupełności normalne! – ale z pewnością  mamy dobre narzędzia, by skutecznie odciągnąć jego uwagę od tęsknoty.

W jakim wieku wysłać dziecko na obóz larpowy?

Dla wielu dzieci idealnym momentem na pierwszy obóz larpowy jest wiek 8–10 lat – to wtedy wyobraźnia buzuje, a potrzeba przeżywania przygód jest ogromna. Dziesięciolatki mają już wystarczająco dużo samodzielności, żeby brać udział w zadaniach terenowych i fabularnych, a jednocześnie wciąż czerpią nieskrępowaną radość z zabawy w odgrywanie ról. Najmłodsze grupy, takie jak „Urwisy”, zostały stworzone właśnie z myślą o dzieciach w wieku 8–13 lat – z uproszczonymi zasadami, bajkowym klimatem i opieką, która zawsze jest blisko.

Magdalena Baraniak : Odgrywanie? Przeżywanie!

Wśród starszych larpowców, obytych z tym rodzajem gry, często można spotkać się z pewnym dystansem do roli, do postaci, wystudiowanym odgrywaniem cech, które wydają się być dla niej właściwe.
Ale nasi młodzi uczestnicy, a już zwłaszcza Urwisy, często nie analizują tego, jak ich postać POWINNA się zachować. Oni po prostu są – przeżywają sytuację i emocje ich postaci, to ich własne emocje. Szczerze mówiąc, często sami im tego zazdrościmy, bo to cecha, która pozwala przygodę przeżywać, a nie odgrywać. Granica kreacji i rzeczywistości zupełnie się rozmywa i w pamięci uczestników zostaje wspomnienie, które przeżyli NAPRAWDĘ – pokonali potwora, uczestniczyli w rytuale, walczyli w bitwie. Żadna inna zabawa nie stworzy takich wspomnień.

Dzień z życia obozowicza

Dzień na Urwisie to coś więcej niż plan zajęć – to pełna przygód opowieść, która toczy się od rana do późnej nocy. Od śniadania aż po nocną wartę dzieci biorą udział w wydarzeniach, które są częścią fabuły – wędrują, tropią, uczą się magii, negocjują z mieszkańcami i stają naprzeciw potworom (ale tym niegroźnym). Wszystko dzieje się w odpowiednim tempie – nie ma pośpiechu, ale też nie ma nudy.

W przeciwieństwie do obozów dla starszych uczestników, dzień na Urwisie jest łagodniejszy i dopasowany do możliwości dzieci. Wędrówki są krótsze, akcje nocne mniej intensywne, a opiekunowie – zawsze blisko. Choć emocji nie brakuje, zadbano o to, by nie były one zbyt trudne ani przytłaczające. Dziesięciolatek nie musi znać skomplikowanych zasad czy całego świata gry – wystarczy, że ma chęć do zabawy i odrobinę odwagi.

Na Urwisie każde dziecko – czy ma 8, czy 13 lat – ma szansę stać się bohaterem. Dzień, który zaczyna się zwykłym śniadaniem, może skończyć się ocaleniem wioski, odnalezieniem zaginionego artefaktu albo... odkryciem, że ciemność wcale nie jest taka straszna, gdy obok czuwają przyjaciele.

Magdalena Baraniak : Fabuła non stop

Obozy larpowe oferuje wielu organizatorów i bez wątpienia są one fantastyczne i ciekawe. Ale (prawdopodobnie) tylko my jesteśmy na tyle szaleni, żeby zanurzać się w świat larpowy na wiele dni bez żadnej przerwy. Tak na starszych obozach, jak i na Urwisie, przygoda dzieje się non stop, w nocy trwają warty, wizyta orków czy odwiedziny chochlików mogą spotkać cię w środku nocy albo w trakcie obiadu.
Dzięki temu przez te kilka dni życie fabularne na chwilę staje się ważniejsze niż rzeczywiste, a gracz przestaje odgrywać postać, a po prostu się nią staje.

Dlaczego warto pojechać na obóz larpowy?

Obóz larpowy to wyjątkowa okazja, by dziecko mogło przeżyć niezapomnianą przygodę, łącząc zabawę z rozwojem osobistym. Uczestnicząc w takich obozach, dzieci uczą się współpracy, kreatywności, podejmowania decyzji i radzenia sobie z emocjami w różnych, często trudnych sytuacjach. Dzięki immersji w fabule, rozwijają wyobraźnię, uczą się pracy w grupie i odpowiedzialności, a wszystko to w atmosferze zabawy, z dala od ekranów i codziennych trosk. Ponadto, obozy larpowe, takie jak te dla najmłodszych, są dostosowane do wieku i możliwości uczestników, zapewniając odpowiednią dawkę emocji, ale w bezpiecznym i wspierającym środowisku. To także świetna okazja do poznania nowych przyjaciół i przeżywania wspólnych, niezwykłych chwil.
 

Magdalena Baraniak : Przyjaźnie na całe życie

Być może to właśnie specyfika emocji larpowych sprawia, że obozowe znajomości „silberowiczów” bardzo często przeradzają się w przyjaźnie, takie poważne, trwające latami relacje. Nasi uczestnicy – a pierwsi zagrali w świecie Silberberg w 2004 roku – to wiele roczników, można powiedzieć, że to już pokolenie, a wiele z tych przyjaźni trwa na długie lata po tym, jak przestali przyjeżdżać na nasze obozy.
 

Nawet jeśli ktoś wybiera się na obóz larpowy bez kolegów czy znajomych – jest duże prawdopodobieństwo, że wyjedzie mając kilku sprawdzonych „w boju” przyjaciół.

Magdalena Baraniak (turystyka i przygoda)
fot. Kortunal